Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 79
held eg ræður þingmarma yrðu bæði færri og styttri; því eg
veit mörg dæmi til á undaníornum þingum, að menn liafa
staðið upp einúngis til að láta í ljósi, hvemin þeir ætluðu að
greiða atkvæði, svo þjóðin seinna gæti séð það í þingtíðindun-
um; því þeim hefur fundizt, og mér finnst það Iika, að hún
hefði fulla heimting á þessu; en það er auðvitað, að ef þeirri
aðferðinni væri fylgt, sem eg hef tekið fram að mér væri geð-
feldari, þá sparast þar við inörg orð, mikill tími, og margir
dalir; þvi hvaða gagn sjá menn í, að standa upp einúngis til
að hafa það upp, sem annar er húinn að segja, ef atkvæða-
greiðslan eða form hennar gjörði það ekki nauðsynlegt.
Jah. Guömundsson: Mér lízt,að nafnaköllun ekki eigi að gilda
sem almenn regla; það er að suniu leyti frjálst, en að öðru
leyti ófrjálslegt. Annars hafa menn við haft þrjá máta til að
gefa atkvæði, nefnilega með kúlum, með því að staiula upp,
og með því að kalla upp nöfnin. Mér íinnst fyrsti mátinn vera
frjálslegastur, livað þann mann snertir, sem atkvæði greiðir, því
þá getur livorki sjón né orð annara manna liaft, áhrif á hann;
en menn geta þó ímyndað sér, að ýinsar útvortis kríngumstæð-
ur kynnu að geta leitt suina til hlutdrægni.
II. Stc.phensen: Eg er með engu móti samþykkur þíng-
inanni Reykvikinga um þetta. Eg kannast við, að með at-
kvæðagreiðslu með kúlum getur atkvæðisgreiðandinn pukrast
ineð atkvæði sitt, einkum ef Iiann hefur ekki rætt málið, því
þá geta menn eigi orðið neins áskynja um meiningar lians;
en ef hann hefur rætt, þá mundi opt vera gaman að vita um
fastheldni og alvarlega meiníngu atkvæðisgefandans. 3?að er
líka frjálslegast, að þíngmenn kannist opinberlega við mein-
íngu sína, þó hún kúnni ekki að falla ölluin jafnvel í geð.
3>ess vegna lizt inér einna bezt á, að kalla upp með nafni.
./. lireppst. Sit/urösson: Eg vil lielzt, að nafn mitt standi
við atkvæði mitt.
Jah. Guðmundsson: Eg erámóti því, að það sé gjört að
almennri reglu, að kalla nöfnin upp, lieldur sé það að eins við
Iiaft, þegar einhver tvísýni þykir á, hvernig atkvæði hafi fallið.
G. Brandsson: Eg imynda mér þó,aÖ hér muni enginn vera svo
hræddur eða lniglaus, að liann ekki þori að láta í ljósi sann-
færingu sina, þó hún, ef til vill, ekki sé öllum jafngeðfeld.
Eg lield, ef nokkur væri svo, að hann mundi varla koma sér
að, að skrifa nafn sitt undir bréf, sem liann þó hefði tekið