Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 90
86
íngu og fyr, a?> {»að sé {línginu óverðugt, að vefengja úrskurð
forseta, og niðurlag greinarinnar miðar ftó ekki tii annars, en
ónýta liann. Eg lield {)ó, eins og eg drap áður á í undirbún-
íngsumræðunni, að forsetinn eigi hægast með að sjá, hverjir upp
standa eða ekki, og liefur sú raun á orðið hér í salnum í gær,
að Jieir á fremstu bekkjunum hafa ekki vitað af þeiin, sem
upp stóðu á aptari bekkjunum.
Framsöffumaður: Eg get engan veginn fallizt á þetta
breytíngaratkvæði; því eg held,’ að niðurlagi greinarinnar megi
ekki úr sleppa. Eg get fært dæmi til þess, gagnstætt því, sem
hinn 1. konúngkjörni þíngmaður hefur til fært, að þegar svo
stendur á, að þíngmenn sitja svo til liliðar við forseta, að
hann getur ekki auðveldlega séð þá, sem upp standa, þá get-
nr verið að þíngmönnuin sé liægra að sjá, liver fyrstur stæði
upp. Greinin felur annars ekki annað í sér, en alinenn rétt-
indi þíngmanna, sem ekki skerðir rétt forseta í neinu.
Forseti lét siðan gánga til atkvæða um þetta breytingar-
atkvæði, og var það fellt ineð öllum atkvæðum nema einu.
Síðan lét forseti gánga til atkvæða um 4. gr. frumvarps-
ins, og var liún samþykkt í einu hljóði.
jþar næst var gengið til atkvæða um 5. gr., og var hún
samþykkt í einu liljóði.
Forseti: Annar þingniaðurinn frá Reykjavik hefur stúng-
ið upp á því, að 7. gr. verði 6., og 6. aptur 7.
Framsöffumaður: Mér finnst það vera efasamt, livort það
er rétt, að greiða atkvæði um þessa uppástúngu þingmannsins,
fyr en búið er að greiða atkvæði um breytíngaratkvæði lians
við 6. og 7. gr. I sjálfu sér stendur það máske á litlu, hvor
greinin fyr stendur, þó ætla eg það sé réttara, að farið sé
eptir frumvarpinu; því að í 6. gr. stendur aðalorðið. Hvað orð-
unum „þíngspjöll“ og „þíngmálaspjöll“ viðvíkur, þá finnst mér
óþarfi, að taka upp ný orð, þar sein til eru gömul og alkurinug
örð, eins og er uin orðið „þíngsafglöpun“.
Forseti: Eg vil skjóta því til úrskurðar þíngsins, hvort
strax eigi að gánga til atkvæða um þennan flutníng greinanna.
Jak. Guðmunclssoii: Eg vil leyfa mér, sem uppástúngu-
maður, að geta þess, að eg tók það fram á breytingaratkvæða-
lista mínum, eins og forseti mun liafa orðið var við, að flutn-
ingur greinanna væri kominn undir því, hvort fallizt yrði á breyt-
ingaratkvæði niín; því annars á ekki ílutningurinn við. Og ef