Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 335
331
og leigði sér {>ar skip, til að flytja liíngað farm, erhann hefði
keypt {>ar eða annarstaðar, og færi svo {>etta skip, {tegar {>aö
væri búið að af ferina, annaðlivort út á fiskiveiðar, ellegar leigði
sig til flutninga, {>á getur að mínu áliti ekki sagzt, aö {>etta
skip fari til verzlunar. Sama er að segja um {>aö, ef liann
léti þetta eða annaö skip fara liíngað tómt, til {>ess að sækja
fann, {>á gæti maður ekki kallað, að {>etta skip færi til verzl-
unar, og þó ætti {>að að hafa vöruskrá. Eg ætla nú að biðja
nefndina, að taka {>etta til yfirvegunar.
Framsör/umaður: Eg fyrir mitt leyti verð nú að játa, að
{>að er nokkur misskilningur í þessu, og eg sé ekki, að orða-
skipun liins virðulega {>ingmanns sé betri eða glöggvari en
nefndarinnar. J>aö er sama, hvort sagt er, að /Ujtja verzlunar-
farma, eða að sir/la til Islands til verzlunar. j>aö getur hæg-
lega að borið, að eitthvert skip komi liíngað, og sú skipun, að
ekkert skip mætti koma híngað án leiðarbréfs vegna sóttnæmis,
væri ó{>örf, vegna {>ess að hún yrði ekki haldin; en sú orða-
hreytíng, sem nefndin hefur farið fram á undir töluliö 42, er
til {>ess, að varna misskilníngi.
■I. Skaptason: Hinn liáttvirti framsögumaður liefur, að eg
held, ekki skilið orð min rétt. Eg talaði einúngis um vöruskrá, en
ekki leiðarbréf; {>ví um {>au er húið að tala nægilega mikið
áður.
þ. Sveinb/örnsson: Eg held nú, að {>að get.i allt eins kom-
ið sóttir inn í lamlið með vörulausHin skipum og lilöðnum, og
{>að {turfi {>ví að hafa sömu sóttvarnavarúð við {>au og hin.
Jak. Guðmundsson: Eg vildi leyfa mér að spyrja hinn 1.
fulltrúa úr lleykjavík, livort hann ætlist til, að breytíngarat-
kvæði sitt koini í stað allrar greinarinnar, eða einúngis í stað-
inn fyrir upphaf hennar.
K. Kristjánsson: Eg ætlaöist einúngis til, að {>að kæmi í
staðinn fyrir upphafið á greininni.
Framsöffumaður: 3>að er {>ó borið eins upp, og {>að ætti
að koma í staðinn fj rir alla greinina, eg cf {>að verður sam-
{>ykkt, {>á fellur öll greinin hurtu.
K. Kristjánsson: ÍÞað getur nú verið, en hreytingarat-
kvæðið miðar til {>ess, eins og eg lief áður sagt, að hafa ein-
hverja tryggíngu fyrir vöruskránni, svo að menn geti síður liaft
undanbrögð eða svik í frannni.
Jak. Guðmundsson: Eg hefði aðhyllzt breytíngaratkvæðið,