Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 358
354
ari á, aft hjálpa, án {icss {teir eigi aftgáng að sveitastjórn eða
vissum horgunarmanni, eins og líka er eðlilegt, og eg lield, að
{>etta liafi komið fyrir nú á tíðum, {)ó að ekki Iiafi verið
harðæri. Eg skal nú ekki fara íleiruni orðum um breytingar-
atkvæði minna hluta nefntlarinnar, {)ó {>að sé margt annað, sem
telja mætti því til ógildis.
B. Bencdiktsen'. Eg vildi einúngis leyfa mér að mæla
fáein orð viðvíkjandi bæði ræðu þingmannsins, sem seinast
talaði, og lika þíngmannsins úr Jíngeyjarsýslu. Ef að það eru
nokkrar mótsagnir í breytíngaratkvæði rnínu, {)á er aö vísu
þaö að kenna meönefndannönnum minum, að því liefur ekki
verið skotið á réttum stað inn í nefndarálitið. Uppástúnga
min um {>aö, að utanríkismenn skuli ekki mega selja lands-
mönnum ójtarf’avörur, er sprottin af því, að eg hélt, að ann-
ars kynnu nýjar óhófsvörur, sem menn ekki lieíðu áður þekkt,
og líka miklu meira af þeirri almennu óþarfavöru, að ílytjast
inn í landið, og gæti það orðið landsmönnum mikill skaði; }>ví
það munu flestir játa, að lnngað flytjist nú sem stendur nóg
af óþarfavarníngi, svo sízt þurfi við það að bæta, frá því sem
er. Ilvað því viðvíkur, sem eg sagði, að ríkismenn mundu
kaupa sér forða fyrir lengri tíma, þá laut ekki ræða mín að
{)ví, og það var ekki heldur meiníng mín, að þeir mundu ekki
lijálpa fátækum, heldur hitt, að þeir mundu liafa þennan forða
til {>ess, að Iijálpa fátækum, en undir eins lika, til að græða á,
máske fremur en góðu hófi gegndi. Ilvað viðvíkur örbyrgð
kaupmanna af þarfa-og óþarfa-vöru á vorin, sem einliver hafði
á orði áðan, þá finnst. mér það ekki koma þessu máli við; því
það er eðlilegt, þó að vörubyrgðir mínki, undir það að von er
á öðruin nýjum. jþá var það nýlega eins og að lieyra á þíng-
manninum úr Borgarfjarðarsýslu, að hann væri hræddur um
skort á klæði, ef óþarfavaran flyttist ekki frá útlöndum (II.
Stephenscn: Nei.); en þó það væru nú reistar skorður viö því,
að sú svo kallaða ónauðsynjavara kæmi hingað frá útlöndum,
þá held eg, að innlendir lausakaupmenn, og jafnvel fasta-
kaupmcnn, mundu geta séð honum fyrir nægu klæði.
II. Stephensen: Eg vil einúngis geta þess, að hvorki þíng-
maðurinn úr Borgarfjaröarsýslu né aðrir, sem egveit til, óttast
neinn skort á klæði; en það var satt, að eg taldi klæðiðáðan
með nauðsynjavöru. Aptur lítur svo út, sem þíngmaöurinn úr
Barðastrandarsýslu amist við hinni útlendu verzlun af því, að