Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Page 173
169
og kærleiki, og oss riftur nú einkum á, að ver gætum vel
J>essara atrifta, gleymum ekki boðorftum réttlætisins og kær-
leikans. Og eins og ekkert félag, livort J>að gríjmr yfir tneira
eða minna, getur staðizt, nenta lögmáli réttlætisins og kær-
leikans sé hlýðnazt á báðar síður, liversu ójafnir sem J>eir kynnu
að vera, sent hlut eiga að ntáli, eins verður stjórnarskipunsú,
seni vér eigum að vinna að bér, að vera á báðar síður grutul-
völluð á J>essum sömu meginöfluin og ináttarstólpuin alls fé-
lagsskapar.
G. Brandsson: Eins og eg Jtykist fullviss utn, að sá sé
enginn ltér á J>íngi, sem ekki vilji leggja J>að bezta til í tnál-
efni J>vi, er liér ræðir um, svo imyiula eg inér, að enginn J>ing-
tnanna geti álitið J>að skylilu sina, að biiula sig við frumvarj>
Jietta að öðru leyti en J>vi, sem ltans eigin sannfæríng segir
ltonunt. Eg treysti J>ví líka, að konúngur vor, Friðrik ltinn
7., Itafi aldrei ætlazt, til, aö vér skyldum eingaungu J>ræll>inda
oss við J>að, og Jiví vil eg reyna til, að sameina sanufæríngu
tnina og frumvarp stjórnarinnar, aö J>ví leyti eg get með góðri
santvizku, en fremur ekki.
G. Mar/nússon: Einn af {)ingmönnum ltefur talað niargt.
unt Msjónarmið“ fruinvarpsins, en eg held, að Itverjum manni
sé heiinilt, að liugsa sér eittlivert annað sjónarmið, bera J>ví
næst saman bæði sjónarmiðin, og sjá siöan, hvort. sjónarmiðið
tnuni vera eðlilegra. Eg hef lesið frumvarjiið, og sjiurt sjálf-
an mig, hvað væri sjónarmið Jiess; ogeghef svarað sjálfum mér,
að stefna Jiess mundi vera, að tengja oss við Eydani og Jóta,
eða öllu fremur, að linýta oss aptan í J>á. En nú vil eg liugsa
mér annaö sjónarntið, og- J>að á J>á leið, að J>egar Eydanir og
Jótar gánga fram fyrir konúnginn, J>á inegum vér og gánga
frant fyrir liann, ekki innan utn eða aptan í Eydönum og Jót-
um, lieldur til hliðar við J>á, og Jietta sjónarmið finnst mér vera
réttast og eðlilegast.
Forscti: j>ar eð enginn liefst ináls frantar urn fruinvarp-
iö, verð eg að álíta fyrstu umræðu lokið, og vil J>ví spyrja
J>íngið að, hvort málið skuli lengra gánga.
Ífíað var sainjiykkt í einu liljóði.
Forseti: Eg leyfi mér Jtá, að stínga upp á 9 manna nefnd,
og- að 6 verði valdir úr ltlutfallsnefndunum, 2 úr hverri, og 3
úr Jnnginu.
II. Stvphcnsen: Eg verð að vera J>ví mótmæltur, að 2 séu