Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 389
385
lieltl eg {)afi se rétt álitift. Nú er liér farið fram á, að útlendir
menn megi flytja timbur á Jorláksböfn, og verði {>að sam-
Jjykkt, {>á er vitaskulil, að liinir útlemlu menn {)urfa að vita,
að {)að sé leyfilegt, og er eg fullkomlega á, að ákvörðun um
þetta eigi heiina einmitt í {)essum hinum almennu lögum, en
ekki i sérstöku lagaboði.
St. Júnsson: Eg gaf atkvæði mitt á móti þessari ákvörð-
un um Jorláksböfn, og var {>að engan veginn af {>vi, að eg
viltli misunna löndum minum }>ess liagnaðar, sem {>eir gætu
hlotið {>ar af, Iieldur hinu, að mér þótti þessi grein engan veg-
inn eiga hér við, og það mundi að engum notum koma, að
slíta Jorlákshöfn út úr {>ví sambandi, sem hún var áður sett
í við önnur kauptún hér á landi. Árið 1849 var beðið um, að
löggilda þetta kauiúún ásamt nokkrum fleirum, og þar á meðal
Sauðárkrók, en stjórnin hefur ekki svarað enn upp á f>að, og
því áleit eg óþarfa, að taka fram um jiorlákshöfn s£r j lagi,
að eg vonast eptir, að svar komi frá stjórninni, og það sem
fyrst að verða má, annars liefði eg líka viljað gjöra breytíng-
aratkvæði, eða þó lieldur uppástúngu, viðvíkjandi Sauðárkróki
og liinum öðrum stöðum, sem honum stóðu jafnhliða í þessu
efni; }>ví ekki einúngis Skagfirðíngar, heldur og líka margir
Húnvetníngar, beiddu um, að sá staður yrði löggilt kauptún.
Eg ímyndaði mér, að stjórnin mundi gefa svar viðvíkjandi
öllum jþeim stöðum í einu, svo það var ekki af vangá, að
eg sleppti {)ví áður. Að öðru leyti held eg, að menn ekki
vinni mikið með Jiessu, hvaö Jorlákshöfn snertir; því að leyfið
\ fæst líklega hráðum eptir fyrri uppástúngum; hér er einúngis
umtalsefnið, að utanrikismenn fái að flytja fiángað trjávið, en
það eru litlar likur til, að utanríkismenn byrji að sigla upp
þær hafnir, sem eru annmörkum bundnar, eins og opt hefur
verið sagt hér á fyrri {nnguin um Jorlákshöfn, og f>ví heldeg,
að lilutaðeigendum sé enginn skaði gjöröur, f)ó henni sé sleppt
út úr þessu máli.
Framsöffumaður: Eg get, ekki kannast við }>á mótsögn,
sem fnngmaðurinn úr Árnessýslu þóttist finna; því þó rétt sé,
a& taka í lögboð það, sem beint þarf með, til að gjöra -það
Rreinilegt, {)á leiðir ekki }>ar af, að allt hið sérstaklegasta, sem
aetti í einhverju tilliti skylt við lagahoðið, ætti að koma f>ar
lnn '• 3?að er hið sérstaklega gagn þessa staðar, sem gjörir,
25