Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 505
501
um grundvíillarlög, en önnur lög, sem {>6 fyr téð aðferft liefur
verið brukuð við að undaníornu, eins og alkunmigt er.
Vér getuin fiannig engan veginn lagt, fiað til, að jiióð-
fuiidurinn veiti 1. gr. lrumvarpsins samfiykki sitt.
Jegar vér annars vegar lítum á, að hve miklu leyti á-
kvarðanirnar í fruinvarpi fiví, seni stjórnin liefur lagt fyrir oss,
geti fullnægt sérstökuni fiörfmn lands Jiessa, svo einstakt
sein fiað er og afskekkt frá öðrum Iilutum Danaveldis, og frá-
brugðið fieim á allan veg, að Jijóöerni, túngumáli og sögu, að
lögum, venjum og landsliáltum, en liins vegar á fiann vafa-
lausa rétt, er vér höfum áöur leitt rök að, aö Island eigi á
jiví, ekki að eins að hafa jafnrctli við aðra aðalhluti Dana-
vcldis í liverri fieirri stjórnarskijiun, sem kæmist á ylir allt
einvelilið, að lokinui einvaldsstjórn Dauakonúnga, beldur einuig
áfiví, að lá stjórnarskipun meö ölluútaf fyrir sig, fiá varð meiri
liluta nefiidariiiiiar í augum ujijií, að livorki gætum vérnémætt-
um gánga að fieim kostuin, sem hér cru gjörðir Islemlíngum á,
að taka jiátt í stjórnarhögum sjálfra sín. Eiigum hluta Dana-
veldis getur verið fiað óhagkvæmara og óeðlilegra, Iieldur en
Islamli, að eiga ilestöll mál sín i sameiningu við hið eiginlega
konúngsríki Danmörk, og að verða að eiga fulltrúa á ríkisfiíngi
Daua, og eiga úrskurð allra mála sinna undir dönskuin ráð-
gjöfum, sem eru ábyrgðarlausir fyrir vorri jijóð.
jiað jiótti bæði liinni dönsku stjórn og lslendínguin óbaf-
andi og órétt, að mál vor skyldi verða að leggja undir ráð-
gjafarfiíng Dana, og Island að eiga fiar fulltrúa, og fiótti sú
tilhögun vera til beinnar fyrirstööu bæði málalyktum vorum
og öllum fijóðlegum framiörum sjálfra vor; og ætliiui vér auð-
sætt, að byggja megi á hinni söinu skoðun og liinum sömu
ástæðum jiað, að eins sé sú tilliögun nú óhafandi, og réttuin
lyktum málefna vorra til fyrirstöðu, en oss og fijóðerni voru
til beins hnekkis og apturfarar, ef vér nú skyldum verða að
senda fulltrúa á ríkisjiíng Daua. Mál fiau öll, er Islandi við-
koma, eru nefnilega svo einkar - sérstaklegs eðlis, að ilestir
danskir ríkisfiíngsinemi hljóta að dæma um fiau og greiða at-
kvæði í hlindni, og hafa liinir vitrustu meöal Dana játað þetta
firáfaldlega, en ísland er liins vegar svo fámennt í samanburði
v*ð fiau héruðin, sem senda fulltrúa til ríkisfiíngsins, að fiað
getur ekki átt kost á, að ciga á fiví fnngi nema fáeina menn;
en þeir mundu litlu sem engu orka né á vinna, sízt í fieiin