Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 136
132
sem þingmafiuriim, sem seinast maolti, talafti um óliag þann,
er af f>ví inumli leifta, ef fiskiveiðarnar væru ekki bannaðar.
Eg bið fiingmenn að atliuga, livort, slikt muni vera svo ótta-
legt. En á liinn bóginn lield eg það se ölilúngis eðlilegt, að
Jieim væri ekki fyrirmunað, aö fiska hér við land, sem Iiefðu
viðskipti við landsmenn. Jegar aptur er nú liaft tillit til land-
yrkjunnar og sjávarútvegarins, f)á liggur þaö í angum uppi, aö
landyrkjan er aðalstofninn í landinu, og það játa vist allir,
eins og líka hitt, að lienni sé í íiiörgu ábótavant. Sjávarút-
vegurinn á ekki lítinn þátt í þessu, þar sem svo mörgum
kröptum er variö til lians frá landyrkjunni, svo að sveitabónd-
inn verður opt að sleppa því, sem liann vill gjöra landyrkjunni
í liag, vegna þess, að hann er of fámennur lieima. Jað er
ekki heldur sveitabóndinn einn, sem lifir á landyrkjunni, lield-
ur sjávarbóndinn lika. Ef að nú sjávarútvegum landsmanna
hnignaði, sem enginn hefur neina vissu fyrir, þó að fiskiveiðar
þær, sem hér ræðir um, væru leyfðar, þá virðist mér það meira
metandi, að öll líkindi eru til, að landyrkjan þróaðist við það,
og að menn drægjust þeim mun betur að lienni, og þá þykir
mér, sem á það ætti að líta, livort hagurinn yrði i raun og
veru ekki miklum mun meiri, en óliagurinn af fiskiveiðaleyfinu.
G. Bravdsson: Yiðvikjandi því, er nú var sagtum .fiski-
veiðarnar, vil eg geta þess, að það er ekki sjávarbóndinn einn,
sem stundar fiskialla, lieldur og sveitabóndinn líka; því þíng-
maðurinn, sem nú settist niður, veit það eins vel og eg, að
sveitabændur margir verða fegnir, að scnda vinnumenn sína að
sjónuin til fiskiaíla á vetrarvertiðinni; því það er sá tími árs-
ins, sem þeir álíta sér arðminnsta heimaveru þeirra. Eg minn-
ist þess, að sú liefur verið skoðun margra manna liér á þing-
inu, að menn ættu sem bezt að lilynna aö fastakaupstöðunum,
svo þeir gætu orðið öflugir og fjölbyggðir, en mér finnst ei
betur, en að það hljóti að draga aflið úr þeim, ef sú meðferð
væri liöfð á sjávaraflanum, sem þingmaður þessi vill hlynna
að, svo það, sem menn með annari hendinni vildu byggja í
þessu formi, brytu þeir niður með hinni.
S. Nielsson: Eg vil biðja aðra þíngmenn að líta á það
mál, livort meira muni efla kaupstaðina, landbúnaðurinn eða
sjávarútvegurinn, og hvors þeirra hnignun á hinn bóginn olli
meira tjóns. En það mmi eg mega fullyrða, að enginn veit
neina vissu fyrir því, hvað fiskiveiðaleyfi það, sem hér ræðir