Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 39
35
G. Brandsson: Er j)á meiningin 'sú, að jiingmaöur skuli
missa dagpeníngana fyrir allan daginn, eða ekki nerna fyrir
þann liluta dags, sem lionum er vísað af fiingi?
P. Petursson: Hér er gjört ráð fyrir, að jiíngmaðurinn
láti þvermóðsku í Ijósi, og brjóti optar en einu sinni, og þeg-
ar svo stendur á, er það ekki of liart fyrir neinn fringmann, að
missa dagpeninga sina.
P. >Sif/urðsso7i: jþingsafglöpunin getur verið misjöfn, og
eptir því lilýtur liegningin að fara, sem við henni liggur.
O. E. Jolmsen: Eg er samþykkur f>ví, er hinn konúng-
kjörni þingmaður, sem síðast mælti, sagði. Annars gæti inað-
ur imyndað sér, að einhver þíngmaður kynni að sýna þverúð,
svo hann gæti löglega verið laus við út uin bæ, af því hann
liirti ekki um, að vera á þeim eða þeim fundi, ef hann samt
fengi að halda dagpeníngum sinum.
Forseti: A7iðvíkjandi þvi, sem þíngmaður Rángvellínga
sagði, get. eg þess, að liér er einúngis verið að tala um sam-
kynja afbrot.
Síðan var 10. gr. tekin til umræðu.
Jah. Guömundsson: Jegar eg ber þessa grein samanvið
greinina á undan, finnst mér það sanngjarnt, að sá, er ei kemur
á þing, án þess að sanna forföll sín, missi dagpeninga sina.
H. Stéphensen: Mér finnst það athugandi, að ákveða,
livað forföll séu. Eptir minni ætlun geta það hvorki verið em-
bættisstörf né annað, og ekkert annað en sjúkdómur. Eg vil
því geyma mér það viðaukaatkvæði, að wforföll“ í greininni
sé skýrt með „sjúkleiki“.
P. Pétursson: Eg er ásama máli um þetta og þíngmað-
urinn, sem seinast talaði.
Varaforseti: Jessu er eg öldúngis ósamþykkur. Önnur
tilfelli, eins og það, sem um var getið, geta að borið. Eg tek
til dæmis, ef nákominn ættíngi dæi, þá væri óviðurkvæmilegt,
að neita þíngmanni, að fylgja honum til grafar, og fullnægja
þannig einni hinni viðkvæmustu tilfinningu. $að væri liart, að
svipta þíngmanninn dagpeníngum við slíkt tœkifæri. jþað er
allt annað, að sýna þvermóðsku, en að hafa eiíihver forföll,
sem ekki eru sprottin af vondum vilja. Jó fellst eg á það,
að þeir missi dagpenínga sína, sein ekki geta sannað forföll
sín. Embættisforföll mega öldúngis ekki tálma.
P. Pétursson: Hvað það tillclli snertir, er hinn þjúðkjörni
3*