Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 411
407
lega meiníng hans, eins og sjá niá af breytíngaratkvæöinu, aö
tilskipunin frá 1816 hafi enn lagagihli, og nefndin liefur lield-
ur ekki fariö öðru fram. Hins saina ætlast og frumvarp stjórn-
arinnar til, að minnsta kosti fiær greinirnar, sem jiar er skír-
skotað til. En {)ó {iað se ekki beinlínis tekið fram í fruin-
varpi nefndarinnar, að útlendir menn eigi að lilýða landslögum,
{>á held eg, að {mö se svo greinilega orðað í 11. gr. tilskipun-
arinnar frá 1816, sem tekin erinn í {ætta frumvarp, að engin
{)örf sé, að fara um {>að íleiri-orðum.
p. Sveinbjörnsso7i: I 11. gr. nefndaruppástúngunnar er
nefnt einúngis „verzlunarlög“, en í tilskipuninni, 7. gr., er út-
lendum mönnum gjört að skyldu, að lilýða landsins almennu
lögum, hvar uin ekkert finnst í 11. gr.
Framsöf/nmaðnr: Ef tilskipunin frá 1816 er ein af tilskip-
unum um verzlunarlög Islendínga, {)á eru {>eir skyldir til, að
hlýða henni, og hún vísar {)á til landslaganna.
P. Petursson: Eg verð að vera samdóma hinum 1. kon-
úngkjörna þíngmanni. En viðvíkjandi {>ví, sem {nngmaður
Skaptfellínga sagði, að stjórnarfrumvarpið ga:fi ekki færi
á, að kynna ser tilskipunina frá 1816, {)á verð eg að á-
líta, að stjórnin einmitt gefi {>að, {>ar sem hún í frumvarpinu bend-
ir til vissra greina í {>essari tilskipun. En {>ar eð nefndin nefn-
ir ekki á nafn nokkra grein í tilskipuninni, {)á er j>að einmitt
nefndin, sem gefur mönnum ekki tækifæri til, að kynna ser
tilskipunina; {>ví {>að sést beztá{>ví, að nefndin ætlast ekki til,
að menn kynni sér liana, að hún vitnar ekki til hennar, en
tekur sumar greinir liennar upp í sitt frumvarp, og heíði J>að
J)á verið betra, að hún heföi tekið allar greinirnar; {>ví liitt á
illa við, eins og hún hefur gjört, að taka einúngis nokkraj.
Framsöffumaður: Eg hugsaði, að það þyrfti ekki aðtaka
{)að optar fram, en gjört liefur verið, aö í þessu efni eru hinir
sömu gallar á frumvarpi stjórnarinnar og á frumvarpi nefndar-
innar, ef menn eiga annars að kalla þaö galla.
P. Pétursson: Eg get ekki neitað {>ví, að mér {>ykir und-
arleg sú sönnunaraðferð, sem nefndin hefur stundum við. Eg
verð að álíta enn sem fyr, að {>að sé einmitt stjórnarfrumvarp-
ið, sem gefur mönnum færi á, að kjmna sér tilskipunina frá 1816,
en ekki nefndarfrumvarpið; Jiví mismunurinn er sá, og er {>að
verulegur munur, að stjórnarfrumvarpið til greinir greinirnar í
tilskipuninni frá 1816, en nefndin gjörir {>að ekki, lieldur tek-