Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 209
205
7. gr.
Hver sá utanríkismaður, sem siglir til fslands me& leiðar-
brefi, skal liafa vöruskrá, sem skjrir frá öllum tegundum farms-
ins, og fullgild skilriki fyrir {iví, að engin næm sótt, mislíngar
eöur bóla gángi {>ar, sem skipiö fer frá, eöur meöal skipverja.
Jessi skilríki skal liann sýna verzlunarfulltrúanum, oglátaliann
rita á þau til staðfestíngar. Fyrir {>etta starf á verzlunarfull-
trúiiín 6skk. af lestarrúmi hverju.
8. gr.
Öll {>au skjöl, sem nú voru talin, skal bann tafarlaust
sýna lögreglustjóranum á {>eim stööum, sem getiö er í 2. gr.,
jafnsnart og bann liefur liafnaö sig, en lögreglustjórinn ritar
á {>au.
9. gr.
Aö svo búnumá Iiver utanríkismaður verzla á böfnum {>eim,
sem nefndar eru í 2. gr., og sigla Jiaöan til annara löggildra
kauptúna, sem fyr segir, og verzla {iar við kaupmenn og lands-
menn, en sýna skulu {>eir einnig lögreglustjórninni {larskilriki
sín, jafnskjótt og {ieir liafa hafnað sig, og láta liana rita á {>au.
í verzlun sinni viö kaupmennina í aðalkaupstööunuin eru {ieir
ekki búndnir viö neinn tima, en viö aðra mega {>eir ekki verzla,
nema 4 vikur á hverjum stað.
Breytingaratlcvœdi mivna hlutans: B. Beneclilctscns:
J)a5 virðist óþarft, að Lcnda til alira peirra rcttinda og alis verzlun-
arfrclsis, sem litlendtun þjóðuin er licr veitt af meiri og minni liluta nefnd-
arinnar; því svo má kalla, sem það skfni livervetna nt lir liverju orði í
nefndaráiitinu. £n um hitt cfast eg, að nokkrum uiuni finnast uin ofhlynnt
hér að hinni föstu innlendu verzlunarstctt laudsins, en J»vi að cins gctur
hin frjálsa útlenda verzlun orðið landsmönnum til sannra nola, að htin koll-
steypi ekki hinni föstu innlendu verzlunarstétt, eður olli þvi, að öll verzlun
landsins koinist cins og á sundrúng og verði stopul injög, heldur þvert á
móti, að hún auki og elli liina innlendu verzlun scm mest má. Ef nú út-
lendum lausakaupinönniim yrði leyft, mcð öðruin þeim réttindum, sem þeim
í þessu nefudaráliti cru vcilt, að mega verzla á öllum löggiltum vcrzlunar-
stöðtim með alls konar varning, þarfan scm óþarfan, við alla landshúa, þá
óllast eg, að hin fasla innlcnda verzlunarstétt, sem jafnan er þjáö af ýms-
um kostnaði og álögtim, geti ei lialdið verzlun sinni lil jafns við liina út-
lendu lausakaupmenn, og hljóti því að Ieggja sem fyrst árar í bát, en þar
af leiðir, að verzlunin kemst í hendur máske útlendínga að öllu leyti, og
verður mjög á siindrúngu, og er þá líka með öllu óvíst, liverja kosti þeir
útlcndu menn veita lyndsmönnuni, þcgar þeir eru orðnir einir um hituna,
enda er þá líka komið í það liorf, að óvíst er unt næga aðtlutninga á alls
konar naiiðsynjavörum, cn á óþarfavöriinum intin sízt vcrða skortur. En