Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 524
520
fullnægt sanngjörnum kröfum landsmanna, er ftannig veitist at-
kvæftisréttur, [tegar um nýjar óbeinlínis-álögur er að gjöra.
Greinin sezt meðal breytinganna.
Við 7., 8. og 9. gr.
jiessar eru, eptir [iví sem sagt er bér næst á undan, 6., 7.
og 8. gr. frumvarpsins. Eg finn enga ástæðu til, að stínga upp
á neinum breytíngum við þessar greinir.j
Við 10. gr.,
sem er 9. gr. frumvarpsins. Hér er fyrri Iiluta 9. gr.
frumvarpsins halilið óbreyttum, en síðari blutanum sleppt, af
j)ví bér kann, bvað innanlandsmálefni snertir, að verða nokk-
uð öðruvísi ástatt, en með sveitastjórnir í Danmörku; [>að tekna
dænii virðist [>ví ekki vera viðeigandi, eða hafa neina sérlcga
þýðíngu.
Við 11. gr.,
sem er 10. gr. frumvarpsins. j)að, sem stendur í frumvarps-
greininni, að i j>ar tilgreindum málum skuli leita álita áljiíng-
is, j>egar j)vi verði við komið, eður: „að svo miklu leyti, sein
verða má“, þótti mér <allt of óákveðið, og j)ess vegna er j>ví sleppt,
með j)ví nauðsyn þótti til bera, að engu lagaboði, sem gilda á
fyrir fsland, væribreytt, án þess álits alþíngis væri áður leitað,
og það sýnist vera fullkomin tryggíng á sambandi málsins við
almennt gagn ríkisins, að úrslit þesserí böndum ríkisþingsins.
Ekki get eg lieldur séð, að þau tilfelli geti að borið, að slikri
löggjöf þurfi svo bráðlega að breyta, að ei geti ætíð nægur
tími fengizt, til að leita álits alþíngis.
Við 12. gr.
Grein þessi er nýmæli, og sezt þvi rneðal breytínganna.
Vegna þeirra ókljúfandi örðugleika, sem á j)ví verða, að
senda héðan svo marga menn á ríkisþíng Dana, eins og til eru
teknir í stjórnarfrumvarpinu, bæði af því, að Iiér vantarmeðal-
stétt, er kjósa mætti menn af til slíkrar ferðar, og bændur eru
því í mörgu falli ekki vaxnir, en embættismenn mega ekki
missast frá embættum sínum, án stórvægilegs skaða fyrir ein-
bættisfærsluna, þótti mér það tiltækilegast, að til nefna einúng-
is einn mann liéöan á ríkisþíngið, er sæti í báðum málstofum
í j)eim málum, er snerta Danmörku og ísland sameiginlega,
og virðist hann með þeirri tilhögun, sem hér er farið fram á,
geta gjört hið sama gagn landinu, og þó fleiri ættu þar setu;
en úr |>,ví ekki eru til teknir fleiri menn, en þessi eini, þá