Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 42
38
greina öll forföll, efta fyrirhyggja alla inisbrúkun, cf menn
vildu brúka sig til fiess.
G. Brandsson: Eg stefiuli livorki á landsyörréttinn efta
biskupinn, né nokkurn einstakan mann, heldur ætlafti eg þetta
vera nauftsynlega reglu, og þaft þá reglu, sem ætti aft gánga
jafnt yfir, aft svo miklu leyti, sem henni yrfti við koinift. 3>aft
gæti líka án hennar farift svo, aft fundur yrfti ekki haldinn, ef
mjög margir þættust forfallaftir, og væri þaft þá bersýnilegur
kostnaftarauki, ef þannin til tækist.
Forseti: Á öftruin þingupi er ahlrei spurníng um, aft fresta
fundi, þó nokkra þíngmenn vanti, einúngis aft svo margir séu
vift staddir, sein lögin ákvefta, til þess lögmætur fundur sé.
Mér virftist því bezt, aft greinin standi óumbreytt, og þaft því
lieldur, sein það mun vera meining meira hluta þingmanna. Hún
er reyndar máske harftari, en á slíkum þingum almennt er vift
tekift; þvi viöa annarstaðar eru menn ekki einu sinni skyldir
til, aft koma á þíng. En ákvarftanir greinarinnar hera vott um
þá virftíngu og rækt, er þingmenn hafa á fundiiiuin.
p. Sveinb/ömsson: Eg skildi svo orft liins annars þíng-
manns lir Gullbringu- og Kjósar -sýslu, aft þinginenn úr lamls-
yfirréttinuin nuindu vera skyldir til, aft fá menn í staftinn fyrir
sig. En liann hefur ekki gætt aft því, aft þeir eru konúng-
kjörnir, og aft þaft þess vegna ekki væri þeirra skylda, lieldur
konúngsins, aö útvega aftra í staftinn, ef svo bæri undir; en eg
Iield þaft kynni aft verfta konúnginum efta hans umboftsmanni
liér liarla erfitt, ef ei aft öllu ómögulegt, eptir sem nú á
stendur.
G. Brandsson: Jetta er, aft þvi leyti mér finnst, ekki
annaft en misskilníngur. Egsvarafti eimingis orftumþíngmanns-
ins úr Barðastrandarsýslu. Eg meinti engan einstakan embætt-
isinann, heldur alla undantekníngarlaust.
Forseti tók þá 11. gr. til umræftu, og gat þess, aft seinustu
orft hennar gætu eptir sinni ætlun falliö burtu; því ákvarðanir
hennar væru ei aft síftur fullkomnar.
Jali. Guðmundsson: 5aft leiöir af sjálfu sér, aft ef 7. gr.
er breytt eptir því, sem umræftur þingmanna hafa fallift, aft
nifturlag þessarar greinar verftur þá og aft falla burtu.
H. Stcphensen: Eg get þó ekki fallizt á, aft nifturlagi
þessarar greinar sé sleppt. 7. gr. hljóftar um annað, og stæfti