Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 171
167
sínum blákalt, þá get eg ekki skilif), að nein ástæða sé til, að
óttast f»að; þvi eg ætla, að hver maður, sem er sannfærður uni
rétt sinn, eða að liann liafi einliver réttindi, þá muni honuin
þykja vænna um þau en svo, að liann vilji berja þau fram
blákalt; miklu lieldur mun hann gjöra það með alvöru og liita.
Mér finnst ekki vér megum sleppa réttindum vorum vegna þess,
að vér ekki munum fá þau, lieldur fylgjaþeim fram meðskyn-
semi og gætni, í þeirri von, aö vér inunum ná þeim, eins og
margir þingmanna svo vel og skilmerkilega liafa tekið fram.
fiegar vér beruin oss saman við Dani, fráþeiintíma, aðvérfyrst
komum undir einvaldsstjórnina með þeim, fiá sé eg Jiað, að
vér böfuin staðið jafnliliða þeim í stjórnarlegu tilliti, og {iví
sýnist mér auðsætt, aö vér eigum að lialda áfrain að standa
jafnhliöa þeim nú, jiegar konúngur liefur sleppt einveldinu, og
breytíng er orðin á stjórnarskipuninni. Og eg held einmitt,
að konúngur með bréfi sínu frá 23. d. septeniberm. 1848 bafi
ætlazt til þess, að vér skyldum fyrir vort leyti fá kost. á, að
leggja til vorra ínála, eins og Danir fengu á ríkisþíngi þeirra,
jiar sem grundvallarlög Danmerkur voru samin, og að bann bafi í
því skyni kallað oss liíngað á fiing, að vér skyldum frjálslega
segja álit vort urn liagi vora.
G. Einarsson: Eg ætlaði méreiað taka til máis i umræðu
þessari, en eg finn mig knúinn til þess af því, að þeir tveir
þínginenn, sem siðast töluðu, fóru nokkrum orðum um ræðu liins
5. konúngkjörna þingmanns, án þess þó um leið að gefa senni-
legan gauin að hinum síðustu orðum í ræðu hans, er voru á
þá leið, „að menn ættu aö gjöra sér far um, að skoða málið frá
öllum liliðum, svo að meiníngar manna gætu sem bezt samrýmzt“.
5essu er eg í alla staði samdóma, og eg vona, að þíngheim-
urinn álíti það næsta nauðsynlegt, þegar um annað eins mál er
að gjöra, eins og þetta er. Menn eiga að segja álit sitt um
málið með samvizkusemi og eptir beztu sannfæríngu, og eg
þykist vita, að allir gjöra það; en þó aö nú álit einstakra
manna kunni að stefna í allt aðra átt, en allur þorrinn vildi
óskað liafa, þá á maður ekki beinlinis að gefaþeiin sök áþví;
því þeir vinna þó að sínu leyti að því, að málið skýr-
ist sem bezt, og að skoðun manna á málinu verði sem föstust.;
og að málið sé skoöað sem grandgæfilegast, þaö ætlast kon-
úngur sjálfsagt til af oss. Eg tel það líka sjálfsagða skyldu
vora, sent vér séuin konúngi um skyldugir á aðra hlið og þjóð