Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 367
363
sem á fellur viö afbrot móti lögum fiessum. Ver viljum nú
sjálfsagt búa [>essi lög þannig til, að þau fremur fýsi til vor
ókunna verzlunarmenn, lieldur en fæli [)á frá oss. En eg held,
aö hinum ókunnugu mönnum kynni að [>ykja [>að ískyggilegt,
að bændur eða bæjarmenn ættu eins konar sjálfdæmi, og svo
von á, að ábatinn af brotinu, eða sektin, rynni í sjóö sjálfra
þeirra. Nefndin hefur að visu tekið ákvörðunina í 11. gr. úr
tilskipun frá 11. sept. 1816; en [>ó hún hafi í f>á daga verið
hentug, þá virðist mer eins leyfilegt, að breyta þeirri ákvörðun
tilskipunarinnar, ef hún ætti nú miður vel við, eins og öðru,
sem nefndin liefur breytt frá [>ví, sem í lienni er. jþess vegna
eru menn og að breyta, að þeir eru ekki jafnan bundnir við
göinul lagaboð. Jar að auki liafa og tveir aðrir þíngmenn
borið upp breytingar við greinina frá [>vi, sem í lagaboöinu er.
En mer finnst eitthvað undarlegt og jafnvel tortryggilegt i þeirri
tilhögun, að sömu mennirnir skuli eiga 1. aö ákæra liina ó-
kunnugu menn, 2. hjálpa sýslumanni til [>ess, að leggja lög-
hald á skipið, og taka part af vörunum í sektina og kostnað-
inn, 3. bjóða i vöruna eptir sínu eigin höfði, 4. dæma, livað
sektin skulivera liá, og 5. taka að lokunuin við sektinni sjálfir.
'Þar að auki finnst mér og, að bætur [>essar komi mjög mis-
jafnt niður í höndur landsmanna; en [>egar brotið er á móti
landslögunum, [>á finnst mér eðlilegast, að sektirnar renni í
alinennan sjóð, líkt og fyrrum var ákveðiö í farmannalöguin
(sjá XIV. kap.), að sektir fyrir brot ámóti þeirn, skyhlu kon-
úngi heyra, svo sem hinum æðsta verndara laganna. jiegar
nú að bæturnar rynnu í landssjóðinn, sem víst er [>að fyrsta
og hezta nafn, sem eg lief hingað til heyrt liaft á almennum
sjóði, [>á má vænta [>ess, að málið yrði l>etur rannsakað, og
dómarnir liliðdrægnislausir, og eg held, að það yrði eins hollt,
og eins aðgengilegt fyrir alla, að láta sektirnar gánga í lands-
sjóðinn. Á þessari skoðun byggði eg nú breytíngaratkvæði
mitt, og með því eg hef þannig gjört mönnum grein fyrir þvi,
þá ætla eg ekki að fara um það íleiri orðum að sinni.
./. Skaptason: Við 11. gr. nefndarinnar lief eg gjört dá-
litla breytíngu, og þó eg gjöri nú ekki ráð fyrir þvi, að þetta
breytíngaratkvæði mitt sé fætt undir betra merki en hin,
sem eg hef áður gjört, [>á vil eg [>ó ekki taka það aptur; það
verður að standa og falla sínum herra. JMér þótti liundr-
að dala sektin hjá nefndinni of lítil, bæði þegar svo stæði