Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 168
164
imt, er aft minni ætlun ákvörðunin unj óbéinlihis skatta, en eg
lielil, aft {>aft sé liægt, aft laga frumvarpið hvaft {>etta snertir í
anda stjórnarinnar; og ef enginn annar þingmaftur veröur til
{>ess, {>á skal eg reyna til, aft koma seinna með uppástúngu
viftvikjamli {>ví, og bera fram breytíngaratkvæfti um {>að.
jsví var áftan hreift, aft frumvarpift mundi vera frá vissum
stjórnarflokki í Danmörku. En það er aðgætandi, að {>an»ig
birtist sérlivert frumvarp, og ber {>aft með sér, livaða stjórnar-
flokkur {>á er mestu ráftandi, þegar frumvarpið kemur út. En
þetta held eg sé Ijósasti votturinn um þaft, aft aftalsjónarmifti
frumvarpsins muni ekki verða breytt, á meftan liinn sámi stjórn-
arflokkur situr aft völdum í Danmörku. Eg finn mig ekki fær-
a» til þess, aft ætlast á um það, livort þessum stjórnarflokki
verftur svo bráölega brundið úr sæti eöa ekki; um þaft mega
þeir dæma, sem kunnugri eru en eg, og þekkja betur gáng og
anda sögunnar núna. En þaft er þó auðvitað, að vér eigum
ekki aft fara eptir þessu, beldur einúngis liafa tillit til þeirra
kríngumstæða, sem nú eru, og livað bagkvæmast sé eptir
þeim. Eins og nú stendur á, álit eg það bollast fyrir oss,
aft gánga inn á aðalsjónarinið frumvarpsins, og laga það
eptir því, sem oss virðist vera baganlegast fyrir landið.
Einúngis vil eg leyfa mér aft bæta því vift, af því einn af
þíngmönnum gat þess um skiptin á útgjöldum í rikissjóð og
landssjóð, aft þau væru gjörft af bandaliófi, að eg lield, aft þetta
sé talað af baiulaliófi; því að eptir frumvarpinu renna allar
beinlinis tekjur í landssjóftinn, nema nafnbótaskatturinn. En
þessi skipti álit eg ágæta byrjun i stjórnarlifi voru; því með
þvi, að fá landssjóð út, af fyrir oss, byrjum vér nýtt líf, og get-
um smásaman þokazt lengra á fram. í>ó að nú með timanuin
einbver breyting yrði á í Danmörku, þá liöldum vér óskertum
rétti voruin til þess, að fara því fram, sem vér þá álitum Iand-
inu liaganlegast, og á meðan liöfum vér þá sjálfir undir biiið
stjómarlif vort, með því að venjast við, að bafa afskipti af
málefnum vorum og fjárbag. Aptur á hinn bóginn, ef vér
beinlínis setjum oss á móti sjónanniöi frumvarpsins, þá mundi
afleiðíngin verfta sú, að vér féllum alveg undir stjórnarherrana
og ríkisdaginn í Danmörku. jietta finnst mér mi liarla íliug-
unarvert, og vil eg1 því innilega biftja alla þingmenn, að gefa
því gaum. Eg vona og, aö nefndin, sem sett verftur í málinu,
gjöri sér allt far um, að skoða það frá öllum liliðum, og miðla