Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 130
126
kvæmara, að utanríkis - lausakaupmenn heföu leyfi til, aft flýtja
vurur sínar frá aðalkaupstuðunuin til annara kauptúna, og selja
jiær {>ar, að niinnsta kosti nauðsynjavörur; {>vi eptir frumvarp-
inu er j)eim einúngis leyfilegt, að sækja {mngað vörur lands-
mariria. Væri nú |>essu þannig breytt, að öllum lausakaup-
mönnum væri að sörinu gjört Jmð að skyldu, að koma fyrst til
einhvers af aðalverzlunarstöðunum, en leyft að flytja síðan
vörur sinar fmðan til kauptúnanna, {)á held eg, að þeim aðal-
tilgángi frumvarpsins, að koma upp föstu kaupmönnunum, yrði
betur framgengt; því f>á lieföu föstu kaupmennirnir þau lilunn-
indi, að þeir fyrstir allra ættu kost á, að kaupaviðfm. Laiuls-
mönnum væri f)á lika borgið, þegar lausakaupmenn heföu leyfi
til, að flytja vörur sínar út til kauptúnanna; því fm gætuföstu
kaupmennirnir livorki einokað við þá vörurnar né flutnínginn.
./. hreppst. Sif/urðsson: Mér fiykir það að frumvárpinu,
að hiuum dönsku lausakaupmönnum er ekki gefið jafnrétti við
fm fóstu. Eg vildi helzt, að þeim væri heimilt, að taka utan-
ríkisskip á leigu og hafa til verzlunar Jiér á landi, eins og
föstu kaupmönnunum. Menn liafa og áður beðiö þess alvar-
lega á hinum fyrri þíngum liér, að lausakaupmenn fengju að
njóta jafnra réttinda við föstu kaupmennina. J>ví eptir minni
meiningu yrði það meiri lmgur fyrir land og lýð, að efla sem
mest lausakaupmennina, því Jm færist álmtinn fremur upp í
livcrn fjörð og dal og sveit, en að efla einstöku vissa verzl-
unarstaði, og þróa þannig staðalífið, sem liér á ekki við hyggð-
arlag eður landslag, og sem eg er svo hraéddur um, að hér geti
aldrei átt við livort sem er.
G. Einarsson: jiegar eg renni huganum yfir verzlunar-
málið, eins og fmð kemur mér fyrir sjónir, af þeirri litlu skoð-
un og reynslu, sem eg lief liaft á f>vj, J)á þykir mér á því
mikill galli, og er hann í minum augum mikilvægastur að því
leyti, að svið verzlunar vor Íslendínga er svo afmarkað, að
ckki liefur nema ein litil f)jóð getað til vor komið, og þetta
liefur verið oss því tilfinnanlegra, sem vér höfum haft svo að
segja engan krapt til, að leita sjálfir verzlunarhagræðis við
fiessa þjóð, lieldur höfum vér, að heita má, að öllu verið háðir
lögmáli f>ví, sem hún hefur oss sett, og þetta lögmál hefur
verið eptir Jrví rýmra eða þrengra, cptir j>v» sem meiri eða
minni aðsókn hefur verið af verzlunarmönnuin þessarar einu
þjóðar, og f)ó ætíð jþvíngandi. íetta sýnir fram á Jmð, að oss