Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 100
96
ar eins skylilur á lierðar, og þessi er. Jað er nú þar fyrir ut-
an, að forseti lilýtur að þekkja bezt til, með ráði skrifaranna,
hvernig ritstörfum líður, og hversu þeim megi bezt haga, og
það má líka ætla, að þeir menn, sem hann velur þar til, hafí
þá eiginlegleika til að bera, að þeir geti gegnt þeim skyldum,
sem forseti og þíngið leggur þeim á herðar, en þá erogskylt,
að þeir njóti þess, sem þeir hafa til unnið með réttu.
G. Einarsson: Eg minntist nokkurra sérstaklegri skoðana
viðvikjandi þessu viðaukaatkvæði mínu, þá er eg bar það fram.
Nú vil eg því benda á fáeinar almennari skoðanir þvi viðvíkj-
andi. Jegar eg lít yfir þíngskapafrumvarpið, þá sýnist mér
ekki betur, en að nefndin og þingið hafí gjört sér far um, að
láta sem mestan frjálsræðisblæ vera yfir frumvarpi þessu.
3>essi blærinn livílir líka yfir 14. gr. frumvarpsins að orðununt
til; en allt um það getur þingið nú þegar vart dulizt þess, að
anda greinarinnar er svo varið, að þegar hann kemst á hreif-
ingu af framkvæmdaraílinu, þá verður úr honum eins konar
einræðisgustur, sem hleypir, ef til vill, hrolli í menn. 3>á er í
annan stað þess að gæta, að það er náttúru, sanngimis og rétt-
visis krafa, sem kotúngurinn ájafna heimtíng á og konúngur-
inn, að menn viti, í hvaða skyni og af hvaða ástæðum þeir eigi
að greiða það eður það, er þeim ber að lúka. Nú þykist eg
vita, að þetta mikilsvirta þjóðþíng vill einnig setja frjálslyndis-
einkunn sína á smáatriði þetta, sem viðaukaatkvæði mitt miðar
til. jþess get eg einnig, að eg fyrir mitt leyti vil heldur fall-
ast á 100 dala útgjöld til sannra nauðsynja, en 1 dals greiðslu,
sem vel verður komizt lijá. 3>á er og að lítaá það, er egvék
á fyrrum, að það er sitt hvað, að yfirgefa embætti sín og at-
vinnu og takast þíngstörf á hendur, en að slökkva engu sér-
legu niður fyrir það, þó að maður sitji að skriptum um tíma,
og geti nú þingmenn staðizt við 3 dala daglaun, þá geta auka-
skrifararnir staðizt við þau minni.
P. Pétursson: Eg fyrir mitt leyti álit það sjálfsagt, að
hlífa landinu við öllum óþarfakostnaði; en á hinn bóginn virð-
ist mér það geta orðið ómögulegt fyrir forseta, að stjórna þíng-
störfum með þessu fyrirkomulagi; því ef að aukaskrifarar fást
ekki nógu margir, hvemig á liann þá að sjá fyrir þíngstörfum?
og vilji þíngið ekki gefa þeim sæmileg laun, hvernig á hann
þá að útvega þá? Allir sjá, hvað af því mundi leiða, að tak-
marka svona forseta og skrifarana. Eg álít, að þingmenn