Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Síða 6
2
J»pssa dags okki íengið neitt af ftví, og get eg J>ví ekki enn
lagt frumvarp stjómarinnar fyrir Jtennan heiðraða fund.
Ei að síður er eg yður, heiðruðu fundannenn! samdóma í
Jní, að réttast sé að setja fundinn í dag, svo að timinn ekki
verði ónýtur, einkum þar eð fundarmenn J>ó, hvort sem er,
verða að verja nokkrum dögum, til að kjósa sér embættismenn
og semja sér þingreglur.
Mér er sönn gleði að geta sett þann fund, sem eg hef ör-
ugga von um, að efla muni Iiið sanna gagn þeirrar „eldgömlu
ísafoldar“, og eykst. ei gleði mín alllítið við J>að, að nú höfum
vér sannar fregnir um, að stríð J>aö, sem ríkið svo lengi liefur
átt í, er nú heiðarlega á enda kljáð.
Látum oss, heiðruðu fulltrúar íslands! í skauti friðarins,
með eindrægni og stöðugri gætni, vinna að lslands sönnu
framförum og eflingu, og með J>ví áformi lýsi eg J>á yfir í
nafni konúngs,
a ð fundurinn er s ettur.
Að ræ.ðulokum svaraði einn Jn'ngmanna: lengi liji lionúng-
ur vor, FriÖrih hinn sjöundi! og tóku Jnngmenn undir í
einu hljóöi.
5ví næst skoraði stiptamtmaður á amtmann Melsteð, svo
sem hinn clzta meðal Jnngmanna, að gánga til fyrirsætis og
stjórna Jnnginu, J>ar til kjörbréf væru rannsökuð og forseti kos-
inn; tókst amtmaður Melsteð þetta á hendur, og nefrnli til
skrifara J>á prófessor P'ctur Pétursson og kandidat Jún
Sigurðsson.
Forseti stakk upp á, að kjörhréfin yrðu rannsökuð á j>ann
hátt, að fnngmenn skiptu sér í tvo flokka eptir hlutfalli, og
skyldi hvor flokkurinn rannsaka annars kjörhréf. Var J>etta
samj>ykkt af öllum. Eptir að jiingmenn höfðu dregið sigsam-
an eptir hlut.föllum, 21 i hvorn flokk, gengu J>eir hvor um sig
í önnur herbergi, og að stundu liðinni komu J>eir aptur, og
skoraði forseti á framsögumenn flokkanna að skýra frá, hvort
nokkuð hefhi fundizt útásetníngarvert við kjörbréfin.
Kandídat Jón Sigurðsson skýrði frá, sem framsögumaður
flokksins A, að rannsökuð hefðu verið kjörbréf flokksins B,
og taldi nöfn flokksmanna; höíðu J>ar engin mótmæli fram kom-
ið, og flokkurinn ekki fundið annað athugavert, en að einn af
himuií konúngkjömu jiingmönnuni, biskup Thordersen, hafði