Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Page 94
90
íg sem á brötinu stæði, með þvi að breytíngaratkvæði mitt nær
yfir allar þíngreglurnar, í hverja átt sem afglöpin stefna, og
þá má einnig niðurlag 11. gr. falla í burtu.
Halld. Jónsson: Einmitt af því sambandi, sem þíngmað-
urinn segir sjálfur, að 7. gr. standi í við 6., held eg, að breyt-
ingaratkvæði hans eigi ekki við, og yrði það til að raska réttri
hugsun.
P. SiyurSsson: Eg bar upp breytíngaratkvæði mitt af því,
að mér fannst hugmynd sú, er nefndin hafði lagt í orðið „kon-
úngur“ ekki koma Ijóslega frain; því það sá eg, að með því
meinti hún þó eitthvert afl, er beygt gæti atkvæði manna; því
ekki gat eg ætlað það nefndinni, að hún meinti, að nokkur í sal
þessum væri svo þreklaus, að hann viki frá sannfæríngu sinni
i atkvæðagreiðslu málefnanna, ef hann heyrði nefndan konúng-
inn, því eg álit, að það sé valdið, sem er verkun hátignarinnar.
þ. Sveinbjörnsson: Eg þarf ekki að vera lángorður um
breytingaratkvæði mitt við 7. gr.; því það er að nokkru leyti
áður fellt; og líka get eg skírskotað til þess, sem liinn 5. kon-
úngkjörni þíngmaður sagði seinast. Eg get ekki fremur en
hann fundið það rétt, sem framsögumaður sagði, að það væri
þýöíngarlaust: Bað hafa liótanir um ofríki í frammi“, afþví þessi
orð væru svo yfirgripsmikil. Eg má segja, að séu þau þýðíng-
arlaus, af því þau séu svo yfirgripsmikil, þá niega þau líka
vera þýðíngarlaus, þar sem þau standa í grein nefndarinnar.
A. Einarsson: Eg felli mig vel við breytíngaratkvæði
beggja hinna konúngkjörnu þingmanna. Eg held, að orðin í
þeim séu allt eins þýðíngarmikil og í greininni sjálfri, og get
eg því ekki annað en fallizt á þau.
Framsöffumaður: Eg hehl það liggi þó beint við, að
breytíngaratkvæðin taka ekki það fram, sem í greininni stend-
ur. 5að er undarlega að orði kveðið, að segja það sé hið sama,
„að hóta með ofríki“, og að segja: „konúngur vill ekki þetta eða
þetta“. Að segja slíkt, er ekki ofríki, heldur ósiður.
(x. Brandsson: Hvað mitt breytíngaratkvæði snertir, þá
getur skeð, að mönnum virðist það á litlu standa, hvort því
verður framgengt eða ekki. En sá var tilgángur minn með þvi, að
reyna til að samþýða og sameina 7. og 11. gr., svo að þíngsafglap-
animar væru aUar í einu lagi, til þess að ekki þyrfti að leita að
þeim á mörgum stöðum, á hverju menn síður gætu varaðsig.
Forseti: Með tilliti til þess, er þingmaðurinn sagði, og