Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Síða 163
159
aft konúngurláti vald fiafi, er liann hefur liaft yfir íslemh'nguni,
í liendur {jessara áminnstu manna.
Ilalld. Jónsson: 5að heíur nú nokkuð verið talað um,
hvem rett fsland mundi eiga, og hvort grundvallarlög Dana
ættu að gilda hér eða ekki, svo eg ætla mér ekki að fara fleir-
um orðum um |>að. En eg tók eptir því heilræði, sem hinn 6. kon-
úngkjörni {nngmaður gaf þínginu, að {jað væri ískyggilegt, að
kasta sér út í fulla óvissu, og vil eg leggja þingmönnum þetta
heilræði á hjarta. En nú vil eg spyrja, hvort jþað heldur megi
heita svo, að maður kasti sér út í fulla óvissu, þegar maður
sjálfur fær að ráða málefnum sínum, en liitt, þegar maöur ekki
fær umráð þeirra. Eg vona, að hver þíngmanna svari þessu á
sömu leið. Samt sem áður mega menn ekki gjöra vorum dönsku
sambræðrum þær gersakir, að þeir muni vilja halfci rétti vor-
um. En vér getum ekki með sanngirni vænzt meira af þeim,
en að þeir láti oss njóta jafnréttis viö sig, og bera þá byrði,
sem oss ber, og þar á meðal hluttekning i rikiskostnaði í vorar
þarfir. jþó stjórnin vildi hlynna að oss, ogláta oss njótabetri
kjara, þá gæti hún það ekki; því það kæmi í bága við grund-
vallarlögin. Úr þessu verður ekki ööruvísi ráðiö að minni ætl-
un, en með þvi, að að skilja fjárhaginn; því það er gamall
málsháttur og sannur, að hreinir reikníngar gjöra góða vini.
Kandíd. J. Slf/urðssoti: jþíngmaðurinn úr Strandasýslu
gat. þess, að Íslendíngar mundu ekki una því, að gefa sig und-
ir atkvæði bænda í Danmörku; en eg vil þó geta þess, ein-
úngis til þess, að þetta verði ekki misskilið, að eg óttastekki
svo mjög, að bændur í Danmörku vilji halla rétti vorum. Eg
er fyrir mitt leyti miklu hræddari við prófessórana, en við
bændunia.
Á. Einarsson: jþað var engan veginn meiníng mín, að
geta ills til bænda á ríkisfundi Dana, eða óttast, að bændurí
Danmörku yrðu oss liættulegir af neinum illvilja eður ásetníngi;
heldur tók eg svona til orða af þvi, að eg gat ekki búizt viö,
að þeir væru svo kunnugir högum vorum, eins og á þyrfti að
halda, til að geta ályktað nokkuð víst um stjórnarmálefni vor.
G. Brandsson: Fyrsti þíngmaður úr Isaíjarðarsýslti gat
þess, að frumvarpið mundi vera biiið til afkonúngi, en ástæð-
urnar fyrir því af stjórnarherrunuin. Mér finnst nú vera bágt,
að segja um það, þar sem engin undirskript er undir því, ogeng-
in ábyrgð fyrir þvi, að xitleggíngin sé rétt.