Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 198
194
lier, af f>ví hér er auðlegð sízt samfara menntun, vitsnumum og
greind, eins er eg fullviss um, að alf)ýða vor hefur annan inik-
ilvægan kost fram yfir múginn upp til hópa í öðrum lömlum,
sem gjörir kosníngar liennar mikln tryggari, en í öðrum löncl-
um er álitið, en fiað er (svo er hamingjunni fyrir ftakkandi),
að hún er sinnugri, og hún er ráðvandari að tiltölu, og J)ví
verði það hezta og einlilítasta meðalið, til að tryggja liér kosn-
íngar, að fiær séu sem frjálsástar. Af f)eim orsökum, sem eg
nú taldi, finnst mér f)að hæði óþarft og óeðlilegt hand, sem
hinn heiðraði 1. konúngkjörni þíngmaður stakk upp á, að þessi
æðstu embætti, sem liann nefndi, skyldu að sjálfsögðu gefa rétt
til þíngsetu; og svo illa sem'mér er við þessar konúngskosníngar,
sem nú heldur ekki geta átt við frumvarpið, ef alþíngi fengi meira
vald, þá geðjast mér þó miklu ver að þessari uppástúngu, og
álít, að hún eigi miklu ver við; því þessiræðstu emhættismenn
eru þó ætíð útnefndir af konúnginum, og ef að þeir væru sjálf-
sagðir í þingið, Iivort sem þjóðinni geðjast vel að þeim eða
ekki, þá yrðu þeir þá þar aldrei álitnir menn þjóðarinnar.
Eg lield þjóðin liafi einmitt fært sönnur á það með kosn-
íngunum til þessa fundar, lwe fær hún er um, að kjósa vel ept-
ir frjálsum kosningarlögum, þar sem hún hefur nú valið svo
marga embættismenn, og er af því auðséð, að hún þurfi ekki
þessara óeðlilegu handa við, sem liér er stúngið upp á, og eg
er viss um, að ef konúngur hefði ekki veriö búinn að kjósa em-
bættismennina á undan lienni, þá mundi hún hafa kosiö þáj
og að hún mundi jafnan kjósa einmitt þá hina söinu og alla
þá, sem bezt eru þingmannaefni, nema ef eitthvert sérlegt til-
efni væri til þess, aö hún gengi fram hjá þeim.
A. Einarsson: 3?að, sem liinn 1. konúngkjörni þíngmaður
skýrði fyrir þinginu áðan, gæti að sönnu átt við, eins og nú stendur
á, en mundi liverfa seinna. En það, sem hinn 2. þingmaður
Ísfirðínga vildi fækka þíngmönnum, en hins vegar óskaði, að
þá sætu á þínginu sem ílestir löglærðir menn, þá er eg því mót-
fallinn, að mjög fámennt verði þíngið, af því eg er hræddur
um, að það útiloki bændur frá þínginu, og, ef til vill, presta.
L. Johnsen: Nei, það var ekki tilgángur minn, að úti-
loka bændur frá þínginu, því síður presta; það sæti ekki á
mér, þar sem eg á að heita prestur sjálfur; en eg álít samt
nauðsyulegt, að hafa lögfróða menn á þínginu, einkum ef þíng-
ið verður hér eptir löggefandi.