Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Page 224
220
en innanríkisskíp". 3?etta er nú í verulegri mótsögn viö það,
sem erindsreki konúngs kemur fram meö tiúna. Eg neita því
öldúngis, aö uppástúnga nefndarinnar sé í mótsögn við það,
sem alþíngi hefur áöur látið í Jjósi um verzlunina, þó aö menn
gángi í gegnum hverja grein í nefndarálitinu. Konúngsfulltrú-
inn gæti einúngis sagt, eí það er á annað borð rétt, sem hann
sagði áðan, að stjórnin sé nú búin að breyta skoðun sinni á þessu
máli, þar sem hún gjörir sig ánægða ineð, að 50 dala tollur-
inn sé settur niður í 5 dali, og er henni það ekki láandi; því
hún hefur farið eptir áliti alþíngis 1845. Jmð er því engin
mótsögn í því, að nefndin skuli nú að nokkru leyti hafa
fallizt á meiníngu stjórnarinnar. Að öðru leyti liggur það í
augum uppi, að þessi tollur, sein hér er verið að tala um, leggst
hvorki á Dani, né Englendínga, né Frakka, heldur á lands-
menn sjálfa; þvi ekki skil eg, hvaðan konúngsfulltrúinn hefur
fengið þá ímyndun, að nefndin liafi þegið Islendínga eina und-
an, en skoðað Dani og alla aðra sem utanrikismenn, þar sem
nefndin Iiefur einmitt stúngið upp á, að gjald það, sem hún
vill leggja á, komi jafnt á alla, islenzka menn sem útlenda,
og væri liægt að sanna, hvað lítilfjörlegt þetta gjald yrði af
hverri vörutegund fyrir sig. Einúngis skal eg taka það fram,
að þetta er beinlínis liagur fyrir kaupmennina, þegar þeir flytja
vöru sína út; því eptir uppástúngu nefndarinnar kemur 2 dala
gjahlið í staðinn fyrir bæði 36 skildínga og 14 marka gjaldið,
sein verið hefur að undanförnu. Að öðru leyti er uppástúnga
nefndarinnar samhljóða alþingi, nema hvað nú er heldur meira
látið eptir stjórninni, lieldur en alþíngi fór fram á 1845,
og fleiri bönduin haldið. Sama er og að segja um vöruflutn-
ingana og kaupstaðina; því 1845 var beðizt fyrst og fremst, að
allir kaupstaðir yrðu frjálsir, en 1849 var einúngis beðið um
6, og því liefur nefndin nú fylgt. Að inínu leyti álit eg það
lakast við nefiularálitið, að leiðarbréfunum skuli vera haldið;
því þau eru til litils gagns, og eru þau hvergi liöfð ann-
arstaöar. Samt sem áður leiddist nefndin til að halda þeim, af
þvi stjórnin hefur fundið i þeim nokkra trygging, og að með
þeim gjörðust sjóvarnir hér miður áriðaiuli, en annars mundi
verða. Ilvað flutníngana í 8. gr. frumvarpsins snertir, jiá er
j>að satt, að nefndin vill gjöra þá svo frjíilsa, sem unnt er.
Eg er öldúngis á annari skoðun, en liinn háttvirti konúngs-
fulltrúi í því, að nefndarálitið þrengi of mjög að hinum íostu