Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Side 243
239
f)á vil eg geta þess, aft f)að er ætlun mín, f>ar sem í greininni
er bent á liafnir banda utanríkismönnum, er f>eir f>urfa neyðar
eða annara orsaka vegna að leita til, að Jiingmaðurinn bafi
ekki getað meint til slíkra skipa; f)ví f>að væri sannarlega af-
káralegt, að taka til liaiula f)essum skipum liafnir f>ær, erliggja
30 til 40 vikur sjávar inni í landinu, t. a. m. Borðej'ri. Eg
get f>ess J)ví til, að bann bafi ætlað, aö í grein þessari væri
verið að ræða um verzlunarskip, og því bafi hann bent á }>ess-
ar bafnir; annars getur ekki breytíng bans eða kauptúnaviðauk-
inn verið settur lier á rettan stað á meðal breytíngaratkvæð-
anna. En bvaö viðvíkur 12. breytíngaratkvæðinu, f)á er það
auðseð, að nefndin befur meint, að þau megi ekki verzla, nema
þau bafi með leiðarbréf, eður ferma, nema }>au })á fái sér leið-
arbréf Iiér; fiví oröin svona löguð: „að verzla cða tcika farm,
nema þau liafi eða leysi leiöarbréP, sýna j>essa þýðingu.
./. Shaptason: 3?ar sem þingmaður Baröstrendínga gat
þess, að breytíngaratkvæðið væri sett á skakkan stað, f>á get
eg ekki álitið fiað; fiví bér er talað um verzlun, og í þessari
grein eru taldir upp staöir, og })ví álít eg, að það eigi bezt við
fiessa grein.
li. Bencdiktsen: 1 2. gr. er livergi veriö að ræöa um
verzlun.
0. E. Johnsen: Eg ætla einnig að segja álit mitt á þess-
ari 2. gr. frumvarpsins, sem nú er komin til umræðu; og er
það í fljótu máli, að eg álít, að í grein þessari liggi það mesta
frelsi, sem stjórnarfrumvarp fietta gefur oss; því nær eg skoða
sjálfa greinina og ber saman ástæðurnar, sein sendar eru frá
stjórninni, þá getur mér ei betur skilizt, en að utanríkismönn-
um sé leyft að verzla, þótt þeir af embverjum kríngumstæðum
séu komnir án leiðarbréfs, einasta þeir taki þau bjá stiptamt-
manni; þvi i ástæðunum stendur, að stiptamtmaður eigiað geta
gefið leiðarbréf, og að utanríkisskip megi hleypa inn án leiðar-
bréfs, annaÖhvort til að fá farm, eða til að biða eptir leiðar-
bréfi; en til bvers þeir ættu að bíða eptir leiðarbréfi, sé eg ei,
nema til aö fá að verzla. Eg sé því mikið og ágætt frelsi i
grein þessari; þvi opt getur það að borið, að einhver utanrík-
ismaður bafi óskað lciðarbréfs, en ei getað beðið eptir því af
óumflýjanlegri orsök, og er þá ágætt, að liann þá má samt
hleypa inn á Reykjavík, til að leysa leiðarbréf; eg álít það því
nvesta gagn aö þessu leyfi. Ilvað því viövíkur, að nefndiu