Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 289
285
er aft heyra til |>ín maftur! hvar er brauft í þessari eyðimörku,
ef blessaðir fastakaupmennirnir bregðast“? en eg svara til
|>ess, að fari svo, að vér stöndum úrræðalausir, ef fasta verzl-
unin, sem nú er, bregzt oss, þá bljóti neyðin að kenna naktri
konu að spinna. Annars virðist mér {>að merkilegt, að þeir,
sem ínest tala fyrir búsettum kaupmönnum og fostu verzlun-
inni, þeir eru sjálfir búsettir í og í grennd við kaupstaðina, og
finnst mér f>örf á, að beyra líka meiníngu binna, sembúalengra
upp til sveita.
JaJ>. Guðtnundsson: Jað glaðnaði yfir mér, þegar eg lieyrði
þingmanninn úr Dalasýslu fara að tala um liina gömlu og góðu
gullöld ísleiulinga, þegar þeir böfðu sjálfir skip i forum; því
eg ímyndaði mér, að bann ætlaði að fara að leggja á einbver
ráð til þess, aö reisa liana við aptur. Eg varð nú svo hrifinn
af þessu, að eg gat ekki stillt mig um, að standa upp og sam-
sinna honum; því þegar þingmaðurinn kallar þá tima gullöld
Islendínga, bvað verzlun snertir, þegar þeir áttu sjálfir skip í
förum, og sóttu sjálfir nauösynjar sínar til annara landa, þá er
eg honum samdóma í því; en þessi gullöld getur nú ekkirisið
upp aptur, livað mikið sem mælt er fram með liinum lausu
verzlunarmönnum, lieldur með því, að gjöra íslemlinga færa
um, að sækja nauðsynjar sínar sjálfir; en þaö verður ekki
með öðrum liætti gjört en þeim, að hlynna sem bezt að hinum
búsettu kaupmönnuin í landinu, svo að þeir geti sótt til ann-
ara landa, og landið þannig sjálft farið að afla sér vörubyrgða
með sinurn eigin skipum og mönnum.
P. Pétursson: 3>ar sem eg áðan sagði, að nefndarálitið
rýmdi burtu skorðum þeim, sem stjómarfrumvarpið befði sett
binni útlendu verzlun, þá var það ekki meining mín, að stjórn-
arfrumvarpið liefði sett benni neinar aðrar skorður enþær, sem
landinu væru fyrir beztu, og eg þakka hinum heiðraða 4. kon-
úngkjörna þingmanni fyrir útskýríngu sína á þessu orði bjá
mér. 3>ó vil eg geta þess, að í ástæöunum fyrir frumvarpinu
er vikið á það, að stjórnin vill ekki láta um turna hastarlega
verzlun þeirri, sem nú er bér í landi, og þess vegna imynda
egmér, að stjórnin bafi og reist meiri skorður við binni útlendu
verzlun, en hún mundi annars hafa gjört.
K. Kristjánsson: Eg verð að svara ofurlítið upp á ræðu
bins heiðraða þingmanns úr Dalasýslu. Ef mig minnir rétt, þá
sagði bann, að heill landsins væri komin undir lausakaupmönn-