Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Side 342
33S
lögimum, itfi lögreglustjórinn leiti læknisins, og álíteg, aftfiað
|turfi engra breytíngaratkvæða.
P. Petursson: Eptir þeirri ræðu, sem ftingmaður Skapt-
fellínga hélt í gær, skihlist mér ekki betur, en að það væri
fullkomlegleiki við nefndarálitið, aðsvo mörg breytingaratkvæði
voru gjörð við fiað, og get eg Jtá ekki séð neitt bagalegt í ftví,
ftó nokkur breytíngaratkvæði kæmu enn fram við f)riðju um-
ræðu; J)ví eptir skoðun ftíngmannsins yrði f>að, til að sýna mönn-
um enn betur ofan á f)á kosti, sem nefndarálitið befur til að
bera.
•lón Guðmundsson: Sú meiníng lá öldúngis ekki í minni
ræðu, en eg sagði, að önnur ályktun lægi beinna við, og f>að
er einmitt ófullkonilegleiki þíhgmanna, að sjá ekki það.
J. Skaplason: Eg veit, að það er viðurkennt alstaðar,
þar sem regluleg sóttvarnatilhögun er, að allt sé ónýtt, nema
læknar séu hafðir við; því það er auövitað, að aðrir geta ekki
þekkt sjúkdómana. Að nafninu til eru sóttvarnanefndir við
hvert kauptún hér á landi; en trúir nokkur því, að fieim sé að
borgnara fyrir næmum sjúkdómum, nema þegar læknirinn er í
sóttvamanefndinni?
H. Stephensen: Eg vil nú béðan af gjöra fáar atliuga-
semdir við breytingaratkvæði þíngmannsins; en mér finnst liggja
mótsögn i ræðum bans; }>ví áður gjörði bann ráð fyrir, að lækn-
ar væru víða, en nú verða }>eir svo fáir hjá honum, að f>að er
mesta læknisleysi, sem hann talar um.
.7. Skaptason: Eg talaði ekkert um læknisleysi, heldur
um það, að þekkja sjiikdómana.
G. Brandsson: Með því þíngmaðurinn úr Húnavatnssýslu
lét mjög Qölyrt um í einni ræðu sinni, að það mundi standa
breytíngaratkvæði hans í vegi, þar sem það gjörði ráð fyrir 8
skildínga borguninni af lestarrúmi hverju til læknisins fyrir
starfa þann, sem þab legði lionum áherðar, nefnilega að rita á
heilbrigðisskírteini utanrikismanna, þá verð eg að geta þess,
að mér þótti bann spá því nógu snemma, meðan honum gafst
engin átylla til þess af ræðum þingmanna. Að öðru leyti munu
það fáir, ef vel er að gáð, sem ekki vilja greiða annað eins
gjald og þetta, og þó meira væri, þar sein þeir sjá, að þvi er
vel varið, og í þakklátan akur sáð.
Síöan var gengið til atkvæða um 8. gr., og fór atkvæða-
greiðslan fram á þessa leið: