Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Síða 352
348
rett upp borið eptir nefndarálitinu; [>ví í nefndarálitinu stcnd-
ur: „og verzla", en í breytingaratkvæðinu: „að verzla.“
Frams'ógumabur: Jað á [>ó í rauninni inn í greinina, og
er [>ví rétt upp borið.
II. Stephensen: 3>að getur verið; en nú stingur þingmað-
urinn upp á [>ví í þessu breytíngaratkvæði, að utanríkismenn
megi einúngis verzla við landsmenn með alla nauðsynjavöru.
En eg vil þá spyrja bann, hvað nauðsynjavara sé; j»ví eg beld,
að [>að geti verið rétt undir bvers eins skilníngi koinið; þann-
ig get eg ímyndað mér, að sumir kunni að álíta, að enda brennu-
vín sé sér nauðsynjavara, sem eg fyrir mitt leyti álít þó eina
af óþarfavörunum. J)ar á móti ætlast liann til eptir brej’tíng-
atkvæðinu, að fostu kaupinennirnir fái einkaleyfi til [)ess, að
verzla með ónauðsynjavöruna, og græða á lienni, en rétt núna
óskar bann, að jmð flytjist sem ininnst af benni inn í laiulið,
og með [)vi óskar hann [)á, að fastakaupmennirnir græði sem
minnst. Eg get nú ekki betur séð, en að slík skoðun sé byggð
á nokkuð veikum gruiulvelli, og minni liluti nefndarinnar getur
varla ætlazt til, að [nngmcnn sannfærizt svo af [)essum ástæð-
um, sem svona eru bvikular, að J)eir fallist á breytíngarat-
kvæöi bans.
B. Bencdihtsen: Eg get ekki neitaö [>ví, að mér [>ykir
[>essi ræða þíngmannsins úr Borgarfjarðarsýslu nokkuð undar-
leg og hjákátleg, [>ar sem liann segir, að kaupmcnn vilji fá
seni mesta óþarfavöru til sin.
II. Stcphcnsen: Uppástúngumaður vill [>að.
B. Bcnediktsen: 3>að getur ekki verið, og er [>aö ekki
rétt berint af [n'ngmanninuni; [>ví [>egar utanríkis - lausakaup-
menn koma., og reka sig á [>að, að [>eir mega ekki selja lands-
niönnum ónauðsynjavöru, [>á forðast [>eir, að koma með liana
í annað skipti, en [>etta litla, ef [>að annars er nokkuð, sem
[>eir flytja eptirá, [>að selja [>eir fastakaupmönnunum, og yrði
bún [>á engu dýrari lijá [>eim aptur; [>ví [>að má gjöra ráð
fyrir [>ví, aö aðsókn innlendra og útlendra verzlunarmanna
(Concurrencc) yrði barla mikil, og þar sem einnig ráð má
gjöra fyrir, að ætið muni einbverjir búa í þeim verzlunarbús-
um, sem nú eru til. Mér liefur máske ekki skilizt það rétt,
sem J)íngmaðurinn mælti; því mér fannst, [)að eins og liggja í
ræðu hans, að ó[>arfavörur með [)essu móti ílyttust liíngað á
kostnað landsmanna, frernur en áður (II Stcphcnscn: Eng-