Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Page 359
355
hann er lirseddur um, aö híngað ílytjist J)á nýjar og óþekktar
óhófsvörur, sem jafnvel sjálfur liann ekki Jiekkti, J»ví síður
aðrir, en yrðu landinu til eyðileggíngar. Ef að J)íngmenn
tryðu nú J)essu, J)á leiddi J)ar af, að J>eir, eins og liann, vildu
liklega lielzt. enga útlenda verzlun hafa.
Jón Gnðtmindsson: Eg get J)ó ekki verið minum heiðr-
aða meðnefndarmanni úr Borgaríjarðarsýslu öldúngis samdóma
í Jiessum skilníngi lians á orðum minna hlutans; J>ví Jiíngmað-
urinn úr Barðastrandarsýslu óttast J)að einúngis, að J)essi nýja
ó{>ekkta ójmrfavara verði landsmönnum J>ví að eins skaðleg,
ef hún hefur ekki gengið fyrst í gegnum greiparnar á fasta-
kaupmönnunum.
0. E. Johnscn: Eg ætla líka að láta J)á meiníngu
mína í Ijósi, að eg get ekki aðhyllzt breytíngaratkvæði minna
hluta nefndarinnar, af J)ví að eg J)ykist sjá í J>ví liina seinustu
tilraun kaupmanna til Jæss, að halda við einokun og einveldi
sinu liér í landi. Eg veit til })ess, að kaupmenn liafa sagt,
að J>eir græddu mest á ónauðsynjavörunni, en minnst á nauð-
synjavörunni. Jað er Jiví auðséð, að hreytíngaratkvæði J>etta
er stýlað til J)ess, að utanrikismenn verði að hrekjast á burtu,
Jjegar J>eir mega ekki selja landsmönnum aðra vöru en J>á,
sem minnst, gróðavon er af, og fastakaupmennirnir yrðu eptir
breytíngaratkvæðinu nokkurs konar formyndarar Jijóðarinnar,
og hefðu einir mestan ágóðann af verzluninni. Eg vona, að
allir J)íngmenn sjái, að þetta miðar ekki til annars, en að drepa
hér alla utanríkisverzlun niður í byrjuninni, og J>ess vegna
get eg öldúngis ekki gefið breytíngaratkvæði minna lilut-
ans atkvæði mitt, sem auðsjáanlegt er af liverju sprottið er.
li. Bcncdiktscn: Jafnvel J>ó eg liefði ekki ætlað mér að
svara fúngmanninum úr Barðastrandarsýslu fremur nú en í gær,
J)ví J)á jþótti mér J>að ekki svaravert, sem hann sagði, J)á verð
eg J)ó að gjöra J>að í J)etta sinn, til fiess að fræða J)íngmann-
inn um J)að, að verzlunarmenn yfir höfuð hafa allt eins mik-
inn hagnað af sölunni á margri nauðsynjavöru, eins og sumri
ónauðsynjavörunni, og er J)að einkum J)ess vegna, að aðílutn-
íngarnir af ónauðsynjavörunni eru svo miklir orðnir, að hver
keppist á við annan, að selja liana við sem lægstu verði. Eg
Jiykist ekki J>urfa eða eiga að svara frekar ræðu fnngmannsins;
!>ví annað í henni var svo svæsið, en mjögsvo ómerkilegt, að J>að
er ckki svaravert.
23