Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Síða 392
kvæíti {>au, sem nú eru komin fram í þessu máli. Jnn') sern aiS
iními áliti er einna merkilegast, það er breytíngaratkvæðið við
4. gr. Neí’ndarálitið kemur ineð nýja grundvallarreglu inn í
verzlun vora og öll viðskipti vor við Dani, þar sem það vill
leggja jafnmikið afgjald á verzlun utanríkis- og innanrík-
is- manna. Jetta er aðalatriði málsins, og um |>að var svo
mikið talað við aðra umræðu, að eg get ekki skilið í öðru, en að
llestum Iiljóti nú að vera það Ijóst, hve miklu {>etta mál skiptir.
Við aðra umræðu bar eg upp það Iireytíngaratkvæði, að
utanríkismenn skyldu greiða 5rluld. af Iiverjulestarrúmi í skip-
um {>eim, sem {>eir koma liíngað með til verzlunar, í stað þess
að minni bluti nefndarinnar liafði stúngið upp á 4 rbdd. 5 dala
gjaldið þótti iner vera sanngjarnt, einkum þegar borgun fyrir
leiðarbref væri {>ar í innifalin. jietta þótti mer sanngjarnt, segi
eg, bæði þegar eg leit til þess ógnarlega munar, sem er á
þessu gjaldi, ogþví, sem verið liefur, og til liins, að nefndará-
litið liefur veitt utanríkismönnum meira frelsi í verzlun simii,
en eg hygg tíðkist i nokkru öðru landi, bæði með {>ví, að leyfa
{>eim, að fara inn á alla verzlunarstaði, og selja landsmönnuin
alls konar óhófs- og óþarfa - varníng. llér á ofan bættist sú
skoöun fyrir mér, að alþíngi liefur einla'gt, og seinast í hitt
eð fyrra eða 1849, lialdið fast við 5 dala gjaldið, og að {>aö
er komið að nokkru leyti í staðinn fyrir gjaldið einn uf Inindr-
aði, sem sést af tilskipun 1816 (SvoV). Eg hef því eng-
anveginn með fúsu geði fallizt á það 3 rbdd. gjald, semstúng-
ið er upp á í þessu breytingaratkvæði. En það eru nokkurs
konar neyðarúrræði; því að liér er ekki um að velja, nema
það og uppástúngu nefndarinnar. Og þegar ekki er um
að gjöra nema þetta tvennt, þá er breytingaratkvæðið að því
leyti betra, sem það ekki lirapar inn á nýja grundvallarreglu,
sem mér virðist í mörgu tilliti vera mjög isjárverð og í
ótíina upp borin; því það liggur þó í augum uppi, að
lijá því getur naumast farið, að meginhluti af verzlun vorri
verði að minnsta kosti fyrst um sinn við Dani, og aö þær álög-
ur, sem að vér þannig legöuin á þá, lenti á sjálfum oss, en
eg sé enga ástæðu til að svo komnu, aö ráða til, að leggja
nýjar álögur á almenníng hér. Að stjórnin hafi liaft sama
skilníng og nefiulin á jafnrétti þjóöa í verzlunarmálinu, verö
eg að efast um, og eg held, að þetta sé komið af nokkrum
misskilningi á venjulegu skipsafgjahli og því, sem hér er komið